290967141_4971514826308571_6297274038513491291_nREGIO – Vandaag is het precies twintig jaar geleden dat ambulanceverpleegkundige Thérèse Smit-Van Dam tijdens haar werk om het leven kwam op de A16 ter hoogte van Zwijndrecht.

 

 

 

 

 

In de huiskamer van de ambulancepost Zwijndrecht houdt een plaquette de herinnering aan hun gewaardeerde collega levend.

Thérèse Smit. Vandaag precies twintig jaar geleden kwam zij tijdens haar werk als ambulanceverpleegkundige om het leven op de A16 bij Zwijndrecht. Thérèse was 54 jaar, geliefd bij collega’s en bij velen bekend onder de bijnaam ‘Trees van de ziekensjees’. Ze zou kort daarna stoppen met werken, destijds lag de limiet in dit vak bij 55 jaar. “Ze zag dat zelf helemaal niet zitten, ze wilde graag langer door”, vertelt haar zoon Paul Smit. “Ze was altijd druk, heel gedreven. Ik heb dat ook, van haar.”

Een 18-jarige automobilist merkte in die zomernacht de zwaailichten en afzettingen bij een ongeval niet tijdig op. Hij reed in op Thérèse en op de 33-jarige man, die zij aan het helpen was nadat hij met zijn auto over de kop was geslagen. Bij het tweede ongeval stierven de ambulanceverpleegkundige én haar patiënt ter plekke. Binnen de ambulancedienst was de verslagenheid over de dood van Thérèse groot. En tegelijk werd iedereen geconfronteerd met de kwetsbaarheid van de beroepsgroep.

Shokerend
“Als de veiligheid van wegwerkers en hulpverleners op de weg ter sprake komt, wordt nog vaak naar dit ongeluk verwezen”, weet Paul. “Het had veel impact. Er waren zo veel collega’s op haar begrafenis, dat was overweldigend.” Berichten over verkeersdeelnemers die maling hebben aan een rood kruis boven de weg of snelheidsbeperkingen bij incidenten, kunnen hem nog steeds raken. “Mensen realiseren zich de gevaren niet.” Wat Paul betreft mag er indringender voor gewaarschuwd worden. “Shockeer maar.”

Het leven is doorgegaan, hij heeft het verlies van zijn moeder verwerkt. Maar Paul, zijn vader en de oudere collega’s binnen de ambulancedienst vergeten Thérèse uiteraard niet. Behalve een warme herinnering is zij er het symbool van dat indit werk niets vanzelfsprekend is, ook niet de eigen veiligheid. Een rood kruis, een snelheidsbeperking, een afzetting: ze zijn er niet voor niets. Collega’s zetten daarom vandaag op Facebook: “Help ons alstublieft om na onze dienst weer veilig bij onze naasten te komen.”

Bron: Dordt Centraal